Rob de Nijs kijkt vol vertrouwen naar de toekomst

“Ik maak me geen zorgen meer, ik draag zorg voor”

Hij staat nog steeds op de bühne, werd vorig jaar vader van een geweldige zoon Julius nadat hij in 2008 getrouwd is met zijn 27 jaar jongere vrouw Henriëtte Nijs. De roddelpers viel over hemheen toen bekend werd dat Rob op 69-jarige leeftijd vader zou worden. Het zou egoïstisch zijn. Eerder was het vizier van de roddelpers al op Rob en zijn ex-vrouw Belinda Meuldijk gericht, toen er foto’s gepubliceerd werden van haar ernstig vervuilde huis waar zij woonde met hun zoon. Nu, anno 2013, is het afgelopen met de negativiteit en vormt Rob met zijn vrouw Henriëtte en zoontje Julius een gelukkig gezin en is zijn agenda volgeboekt met optredens. Zorgen zijn aan Rob niet meer besteed. “Als er ooit nog eens iets gebeurt, dan ga ik er maar keihard om lachen.

Door Wimke van der Vaart

 

‘Wees niet bezorgd’ is het jaarthema van Hour of Power. Nou, jij hebt de afgelopen jaren wel heel wat meegemaakt om je zorgen over te maken. Om te beginnen de roddels over je ex-vrouw destijds en rond je huwelijk met Henriëtte…
“Ja, er zijn een paar dingen geweest die echt niet prettig waren. Ik maakte kennis met de negatieve kant van het in de belangstelling staan en die kant vind ik erg vervelend. Het heeft geen goede invloed op ons leven gehad, dus ik heb me destijds veel zorgen gemaakt. Zorgen maken betekent dat ik op zo’n moment denk dat het niet goed komt en daarmee worstel. Die publiciteit in de roddelbladen had een negatief effect op mijn imago. Mijn achterban leest de Privé, kijkt Shownieuws en heeft daar vervolgens een ongefundeerde mening over. Wekelijks moet ik mijn publiek onder ogen zien. Als ik met een optreden voor zo’n zaal sta, moet ik daar toch iets mee. Het heeft ook invloed gehad op mijn relatie met Henriëtte. Zoals de bladen over onze relatie schreven… Het bracht me in een vreselijk dilemma: ‘Wat is het beste om te doen? Hoeveel verdriet doe ik er mensen mee? Kan ik er zelf mee door als ik deze bepaalde keuze maak? Ten slotte is het mijn leven..’ Ja, dat zijn de dilemma’s van het leven. Ik moest die dingen tegen elkaar afwegen en dat is in zo’n periode vreselijk moeilijk.”

Hoe ben je daarmee omgegaan?
“Uiteindelijk won de gedachte dat het mijn leven is. Bovendien: liefde kun je gewoon niet stoppen! Wat betreft de ophef over mijn ex-vrouw Belinda; ik heb de harmonie kunnen vinden door verstandig te zijn. Goed nadenken over waarin ik flexibel kon zijn en soms wat water bij de wijn doen. We zijn in februari met de verjaardag van mijn oudste zoon allemaal met elkaar uit eten geweest. Dat is een hele tijd ondenkbaar geweest.”

Toen kwam de kritiek op je tweede vaderschap…
“De kritiek op mijn tweede vaderschap vond ik onzinnig. Niemand heeft daar ook maar iets mee te maken. Het heeft me verbijsterd dat mensen met zoveel stelligheid hun mening konden poneren. Dat het egoïstisch zou zijn. Als ik naar buiten ging, speelde door mijn hoofd dat mensen dachten: ‘O, daar loopt die klootzak’. Ja, zo beïnvloedt dat je.”

Je succes bracht dus ook zorgen. Soms denk je van buitenaf dat als iemand eenmaal succes heeft, hij zich nergens meer zorgen om hoeft te maken…
“Nee hoor, je zorgen zijn minimaal net zo groot als iemand met een minder in het oog springend vak. Het succes gaat gewoon door en juist door het openbare leven is het veel heftiger als er zorgen zijn. Helemaal in deze tijd met al die media overal en altijd. Rembrandt kon in zijn tijd waarschijnlijk rustig over straat lopen. Nu hoef je maar The Voice of Holland te winnen en je kan je al amper meer vertonen zonder aangesproken te worden.
Maar ik heb daar een sterk wapen in: ik bid heel veel. Het is het meest sterke wapen dat ik bij mezelf kan pakken. Ik bespreek mijn problemen met God tijdens het gebed. Het is een ultieme vorm van meditatie en concentratie en ik ben er nog nooit in teleurgesteld. Ik kan tijdens dat contact onder ogen zien wat niet goed is, ook bij mijzelf, en daar vergeving voor vragen. Daarna gaat nog niet alles zoals ik wil; maar er is een heleboel lucht bijgekomen.”

Na die periode van negatieve publiciteit is er ook weer meer lucht in je leven. Je hebt een zoon, bent gelukkig getrouwd, hebt nog steeds succes. Heb je nu nog zorgen?
“Alleen kleine dagelijkse zorgjes als: ‘hoe organiseer ik dit, heb ik tijd om dit en dat te doen, moet ik mijn tijd aan bepaalde mensen geven, stel ik mensen teleur als ik dit of dat doe?’. Ik ben heel druk. Dat is heel erg goed, maar daardoor lopen er een heleboel dingen door elkaar heen en heb ik moeite om orde te scheppen in de chaos in mijn hoofd. Ik wil alle dingen die ik doe, goed doen. Dat staat soms mijn innerlijke rust in de weg, omdat ik daardoor zoveel tegelijk moet doen. Dan kom ik bijvoorbeeld een brief tegen die ik allang had beloofd te beantwoorden.. vergeten. Dat sijpelt dan weg door alle andere activiteiten. Mesen teleurstellen vind ik heel vervelend. Dat probeer ik meestal wel meteen op te lossen. Dan bel ik zo iemand van zo’n brief en zeg sorry. Of ik ga na hoe groot de impact is dat ik het niet heb gedaan. Uiteindelijk zijn dit geen zorgen waarvan ik zeg: nu staat mijn leven op zijn kop.”

Heb je geleerd te relativeren?
“Ja, je hebt maar één leven. In dat leven zijn er dingen die simpelweg voor alles gaan. Ons kind is het allerbelangrijkst. En Jet (Henriëtte, red.), de relatie die ik met haar heb. Hoe we samen tegenover Julius staan. Natuurlijk verandert alles wel degelijk met een kind en maak je je daar toch weer bezorgd over. Dat had ik natuurlijk kunnen weten, ik heb twee kinderen zien opgroeien. Maar het is dan niet zozeer ‘zorgen maken’- denken dat het niet goed komt – maar meer ‘zorg dragen voor’. Juist voor mijn zoon draag ik ook extra zorg voor mijn carrière, zorg ik dat ik concerten en voorstellingen blijf geven, zodat zijn toekomst ook financieel veiliggesteld wordt.”

Hoe kijk je naar de toekomst?
“Die zie ik onbezorgd tegemoet! Ik zou geen leven hebben als ik constant denk: ‘Hoe lang leef ik nog, hoe oud zou ik zijn wanner mijn zoon mij moet gaan verliezen.’ Voor Henriëtte speelt dat natuurlijk ook. Zij realiseert zich echt wel dat ze niet zo lang met mij kan zijn als waarschijnlijk met iemand van haar eigen leeftijd. Al weet je dat ook nooit. Dus nemen wij allebei bewust het leven zo zoals het zich aandient. Ik leef alsof ik nog 80 jaar door kan. Mocht er ooit nog zo’n nare periode komen, dan ga ik er maar hard om lachen. Elke dag dat we leven, is mooi!”

HOOPMagazine Hour of Power, maart 2013 – met toestemming overgenomen